Η Χριστίνα Γαλανοπούλου, συζητά με την Έλενα Χριστοπούλου για τρεις περιπτώσεις της κινηματογραφικής βιομηχανίας –τη Μαρία Σνάιντερ, τη Σέλεϊ Ντιβάλ και την Κίρστεν Ντανστ- που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ισοπεδώθηκαν από την ανδρική σκηνοθετική ματιά και έγιναν παρά τη θέλησή τους σύμβολα ερωτισμού, χλεύης και κατεστραμμένης ανηλικότητας.
Μαρία Σνάιντερ – Κίρστεν Ντανστ – Σέλεϊ Ντιβάλ: Τι κοινό έχει η πρωταγωνίστρια του εμβληματικού «Τελευταίου Τανγκό στο Παρίσι», με την ηθοποιό που όλοι γνώρισαν μέσα από τη «Λάμψη»; Και που συναντιούνται αυτές οι δύο με το ανήλικο κορίτσι που βρέθηκε να συμπρωταγωνιστεί με τον Μπραντ Πιτ στη «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα»;
Μπορεί ένας ρόλος να διαλύσει μια γυναίκα; Τι περίπτωση υπάρχει μία επαγγελματική εμπειρία στη βιομηχανία του θεάματος να καταλήξει σε ισοπεδωτικό τραύμα; Άραγε φταίει ο Μπερτολούτσι, ο Κιούμπρικ και τόσοι άλλοι άνδρες σκηνοθέτες για το ψυχικό βάρος στους ώμους των πρωταγωνιστριών τους;